Wat ben ik hier lang van weggerend,
mijn hele leven al
heb ik mijn leven gevuld, mijzelf gevuld,
heb ik werkelijk alles gedaan
om hier niet te hoeven zijn.
En nu,
ineens besef ik me
dat ik er al sta, in de leegte.
Er is niets meer, en niets minder.
Ik zit, ik adem, ik kijk.
De wind waait en de muziek speelt.
Tranen stromen,
maar het verhaal glipt maar zo weg,
en de tranen zijn alweer gestopt.
Een lach rond mijn lippen,
geen idee waar vandaan, laat staan waarom.
Voor nu is er verwondering,
en ook weer niet.
~Marieke
Reactie plaatsen
Reacties