We kunnen altijd nog engel zijn in een hiernamaals, voor nu hebben we mens te zijn op deze aarde. Met die droom/gedachte werd ik wakker vanochtend. En ik zag de metafoor van de aarde als school voor me die ik zo prachtig vind, omdat leren hier op aarde een van de sterkste voorwaartse krachten lijkt.
Dus wie of wat we ook zijn, Ziel of Licht, Liefde of God, Lichtkinderen, engelen, demonen of draken, eigenlijk doet het er niet toe omdat je nu hier bent, met de rol als mens op deze levensschool die je op je genomen hebt.
En man, wat verwarrend, dit mensenlijf, voelt soms zo beperkt en onhandig, als een surfpak zo strak, het beperkt je in je bewegingsvrijheid. Maar ja, we kunnen ons focussen op de mankementen van het pak, het geeft ons ook vele mogelijkheden op deze levensschool hier op aarde.
Zo is er al eindeloos geëxperimenteerd met het pak, soms tot de dood erop volgde en zo leerden we de grenzen van het pak kennen. En het lijfelijke pak kwam met een intelligentie, een eindeloos slim systeem dat aangehaakt is op alle andere systemen en zo een groot netwerk vormt, met al het leven op aarde.
Er was alleen een regel toen we naar deze Levensschool op aarde gingen, wanneer je kiest voor deze school, zou je tijdelijk vergeten wat je ware oorsprong was, anders was er geen lol aan. Als je immers alles al weet, waarom zou je dan nog naar school gaan? Dit deed een beroep op de eindeloze mogelijkheden voorbij al het weten, je zou namelijk kunnen ervaren, en dat was een zeer interessant perspectief, alle speelsheid en nieuwsgierigheid in jou werd wakker. Wat als je eindeloos mag creëren, ontdekken en spelen.....
En zo begon ons leven op aarde, met een pak dat we moesten leren besturen, en een immens netwerk waarin we aangehaakt waren, maar nog niet wisten hoe het te gebruiken. En vanuit een oorsprong, die we tijdelijk vergeten zijn.
Welkom mens, op deze aarde, deze Levenschool, wat wilde jij het liefst leren toen je deze mogelijkheid kreeg? Waar ging jou systeem helemaal van aan?
~Marieke
Reactie plaatsen
Reacties