Verpleegkundige, roeping of gewoon werk? Een roeping is een innerlijke drive, kracht die iemand heeft om een taak te vervullen. Vroeger was dat vooral een geestelijke/ religieuze taak, tegenwoordig zijn het vaak de maatschappelijke taken als zorg en onderwijs waar je de term nog tegen komt. Ik vermoed dat iedereen die met mensen werkt wel een roeping ervaart. Als je rijk wilt worden ga je echt wel wat anders doen.
Ik ervaar zelf een sterke roeping naar het begeleiden van mensen die op welke manier in nood zijn. Als thuiszorg verpleegkundige was dat vaak fysieke nood, waar we ondersteunen. In de GGZ is dat psychische nood in vele kleuren en geuren. Die roeping is eigenlijk misbruikt geweest in de afgelopen decennia. Zorgverleners zorgen, en door die roeping die ze voelen laten ze hun patiënten nooit in de steek. De lonen stegen niet mee met de kosten, en de werkdruk nam alleen maar toe. Inmiddels zijn er zorgverleners die meerdere baantjes moeten hebben om rond te komen, of bijwerken als zzp'ers. Of die de werkdruk als zo intens ervoeren of het gebrek aan regie dat ze de zorg verlieten.
Nu ik weer terug ben in de GGZ zie ik mensen die een grote werkdruk ervaren en zij moeten zorgen voor mensen in psychische nood. Hun roeping is verdwenen en het is slechts werk geworden. Een soort 9.00 tot 17.00 baan waarbij je je taken uitvoert en weer naar huis gaat om bij te komen.
Er zijn zorgverleners die boos worden wanneer er een beroep op hun roeping gedaan wordt, ik was daar ook een van. Juist omdat ik niet langer voldoende voor mijzelf kon zorgen omdat de werkdruk te groot was had ik geen ruimte meer voor de ander, zelfs niet de cliënt, en dat is de slang die in zijn eigen staart bijt. Want ik was in de zorg gaan werken om voor anderen te zorgen en nu kon ik niet eens meer voor mezelf zorgen.
Bij deze wil ik een beroep doen op de hele zorg. Geef zorgverleners voldoende ruimte, financieel, sociaal, en psychisch en dan zul je zien dat de bevlogenheid zal terugkeren in de zorg. Want dat is wat werken vanuit een roeping doet, het zorgt voor een bevlogenheid, voor verbinding met andere mensen, aanwezigheid voor die ander met al zijn pijn in welke vorm dan ook. Maar om dat te kunnen doen moet een zorgverlener goed voor zichzelf kunnen zorgen en ruimte krijgen om dat te doen.
En ik doe een beroep op alle zorgverleners, zorg goed voor jezelf, gebruik je verpleegkundig leiderschap ook om jezelf te bedienen met al die goede zorg die je anderen ook geeft
~Marieke
Reactie plaatsen
Reacties