'Er is geen enkele menselijke ervaring op de wereld die niet bewust of onbewust door een ander mens wordt herkend.'
In een gesprek over de spirituele training vanochtend en de mindfulness gisteravond ontstond een mooi inzicht, een belangrijk inzicht:
Er is geen enkele menselijke ervaring op de wereld die niet bewust of onbewust door een ander mens wordt herkend. En als het niet vanuit het verleden wordt herkend dan toch zeker in de toekomst.
Dat betekent dat alle ervaringen ons de mogelijkheid bieden om juist ons menszijn werkelijk te leren begrijpen. En daarvoor hoeven we niet alles zelf te ervaren, maar moeten we ons wel open stellen voor alle ervaringen en een bereidheid hebben alles binnen te laten. En als dat lukt geeft juist dat een diepe ervaring van liefde en verbondenheid. Ongeacht of we die ander kennen of niet. En die ruimte bieden, is een van onze grootste uitdagingen omdat zijn mijt pijn, zo tegen natuurlijk voelt, alles in ons systeem gaat aan het werk om pijn te vermijden.
In de zorg doen we vaak zo ons best om pijn en lijden te verlichten en dat is een liefdevolle daad in de meeste gevallen. We leven in de onbewuste belofte dat het sterven (vervang sterven ook met het leven) pijnloos en lijdensloos moet kunnen zijn. En ik besef me zo vaak dat ik daarmee de beleving van zovelen geweld aandoe. Er is pijn en er is lijden, en de grootste gift die we elkaar kunnen bieden is de ruimte dat dat er helemaal mag zijn, zonder fix, zonder troost, zonder pillen en poedertjes, maar simpelweg Zijn. Rusten in wat is, (h)erkend, gezien worden door een ander maakt alle verschil. terwijl het troosten, of fixen het lijden vaak alleen maar vergroot, en ook nog eens ervoor zorgt dat mensen in zichzelf wegkruipen omdat het in de buitenwereld niet geaccepteerd wordt.
Eerlijk is eerlijk, het lijden van een ander mens is soms niet te doen, het doet zoveel pijn in ons eigen systeem, in het hart. Het lijden van de andere mens doet onze eigen hoop voor onze eigen toekomst soms geweld aan. 'O God, niet ik, niet zo!' denken we heel stiekem.
Niet alleen mensen die ziek zijn of stervende zijn lijden, er lijden miljoenen mensen over de hele wereld, soms schreeuwend en soms in stilte. En een ieder die het voelt dat dat is wat hij komt doen op aarde kan hier een essentiële rol in spelen door een bedding te bieden voor lijden in welke vorm dan ook. Laten we wat minder troosten, fixen, weg beredeneren, luchtige doen en liefdevol sussen... Laten we ruimte maken, voor de rauwheid van ons bestaan, voor de pijn en het lijden, zowel van onze geliefden als van het collectief. Je maakt ermee alle verschil
Reactie plaatsen
Reacties