- Kan er vrede zijn in de wereld, als ik geen vrede ervaar in mij?-
De internationale dag van samenleven en vrede : 16 mei
Wist je dat die dag bestond? Ik niet, maar het lijkt me een dag van essentieel belang om stil te staan hoe we met elkaar samen leven en of en hoe dat in vrede kan. Hoe, daar geeft de dag geen antwoord op, die zullen we zelf moeten zoeken. Dat is dan ook de uitnodiging van deze tijd denk ik. Want samenleven gaat algauw over de ander en anderen, toch voelde ik een stap terug de vraag, hoe leef ik eigenlijk zelf samen, met mij? Is er een samenwerking in mezelf, of ben ik mijn wensen en verlangens aan het onderdrukken, aan het weggeven aan anderen om welke reden dan ook? En wat gebeurt er als ik mijn wensen en verlangens niet werkelijk leef met de vrede in mij?
Voor mij geldt nog altijd dat ik mijn eigen verlangens aan de kant zet voor de ander, of beter nog, voor een collectief, het grotere belang. Dat geeft mij een soort verheven martelaarschap...(ieuw:( ) Maar op een dag houd ik dat niet meer vol en knalt er boosheid uit, boosheid over de grenzen die ik eindeloos moest verleggen om maar oké te blijven in de ogen van de ander en mezelf. En dan verdriet, om al die verloren dagen dat ik niet naar mijn eigen hart en liefde heb geluisterd.
Niet bepaald een voedingsbodem voor een vredevolle samenleving dus. En hoe dan wel? Voor mij geld dat ik de plek heb gevonden waar het niet te doen is, waar het schuurt, waar mijn verlangens zo voelbaar zijn, en waar ik die ander ook zie, en een soort onmogelijkheid voel. Waar alles schreeuwt om weg te gaan, om die ander eruit te gooien, om te schreeuwen van woede of verdriet en dan haal ik twee keer adem...
En ik val dan terug in mij, in mijn hart, in liefde. De aanvaarding van die plek maakt dat ik ergens doorheen zak. 'laten we door muren gaan, tegen beter weten in misschien..' Zingt Wende Snijder. 'Blijf, Ik ben hier.'
Het terug in mijzelf vallen laat mij zien dat ik zelf er ben voor mijn eigen pijn. Ik ben zelf de bedding waarbinnen dit mag gebeuren. In mij is nu weer vrede, en de mogelijkheid tot samenleven... En nu kijk ik weer naar mijn verlangens en die situatie met de ander, en weet ik nog altijd niet wat te doen, maar ik kan die ander weer includeren en ben nieuwsgierig naar wat we samen kunnen ontdekken als we niet langer tegenover elkaar staan.
Reactie plaatsen
Reacties