Doen maand 1: Tot stilstand komen

 

Wat was ik aan het bewijzen, voor wie? Ik zat naast een oude bekende, ze is stervende, en mijn leven kwam op die dag helemaal tot stilstand. Ze lag daar zo sereen, veel woorden waren er niet, en ik voelde die drang ook niet. Heb een mooie reis, zei ik toen ik vertrok, dag lief mens. Dag lieve Marieke, zei zij. En dat was het dan... En ik blijf maar denken aan wat haar overkwam afgelopen tijd. De ene dag bouw je aan een leven, en de andere dag is het voorbij. 

 

Als ik dan weer naar mijn eigen project ga, een jaar leven alsof het mijn laatste is, zie ik de bevestiging dat een jaar best lang is, en dat ik in eerste instantie een soort versnelling ervoer, een urgentie te doen wat ik te doen heb. Na afgelopen week blijkt niets minder waar. Alles in mij wil tot stilstand komen en gewoon kijken. Naar mijn grote liefde, die ik geregeld nog lelijkheid verwens, maar waarom eigenlijk.... En dan mijn kinderen, nog altijd om op te vreten maar man o man. Ik zocht een vriendin op, en zag hoe zij in alle rust een klein paradijsje bouwt om zich heen. En ik voelde dat verlangen, een klein en simpel paradijsje, waar ik een dag bezig ben met een tafeltje en een stoeltje, of een verfje op de muur, in aandacht voor dit paradijs en al zijn bewoners.