Een thema wat mij altijd al heeft gefascineerd: Alchemie, van oudsher een natuurfilosofie. Alchemisten onderzochten materie op een speculatieve manier en probeerden gewone metalen in goud te veranderen, ziektes te genezen en langer te leven. Er werd gedacht dat als je 'de steen der wijzen' zou vinden, deze transformaties mogelijk waren.
Alchemie kent ook een spirituele betekenis. Daarbij is het doel dichter bij God te komen door zelfonderzoek. Dus niet langer letterlijk lood in goud omzetten, maar nu de ziel transformeren naar een hoger bewustzijnsniveau.
En zo is alchemie mogelijk meer actueel dan ooit. Om mij heen, en ook ikzelf ben al jaren op zoek naar hoe lood in goud om te zetten, of eigenlijk hoe de Ziel te transformeren naar een hoger bewustzijn en zo dichter bij God te komen. Als mens dan hé, want onderweg kwam ik er achter dat we in de basis God nooit verlaten hebben.
Echter als mens vergeten we dat iedere keer weer en zitten we met het punt dat we eenzaam en onbegrepen over deze aardbol ronddwalen op zoek naar Liefde, erkenning en naar de zin van dit bestaan, of de zin van ons lijden zo je wilt. Een zoektocht waarin we als mens iedere keer weer voorbij onszelf reiken en zo leerden over de Ziel die we eigenlijk zijn. Maar waarom zou je als Ziel naar deze aarde komen waar zoveel lijden is die je vervolgens moet ervaren, en dan ook nog eens vergeten bent dat je een Ziel bent. En zo leerden we over het Licht van God of puur bewustzijn, want mensen gebruiken vele woorden voor hetzelfde. En hoe we eigenlijk allemaal een vonkje zijn van Goddelijke licht. En we zitten net zo goed in een beweging weg van God, als er naar toe. En eigenlijk, is zelfs dat onmogelijk, en is alles een.
En dat geeft de mens moed. We kregen weet van de Ziel, en het Goddelijke Licht dat we allemaal zijn. Maar voor ons als mens, blijven we ook vergeten. En zo ontstaan toch weer de menselijke reacties op lijden, door te vluchten en nu ook in het Goddelijke, of te zweven in de 'hoge' Zielsenergie, want die voelt veel fijner dan dat aardse lijden hier. Ik ben natuurlijk ervaringsdeskundige op dit vlak hé, de spirituele bypass wordt het ook wel genoemd.
En voorbij deze oude reacties bevind ik mij weer terug in de zoektocht hier op aarde. Al van jongs af aan was ik geïntrigeerd door puzzeltjes, door raadsels en was wiskunde mijn beste vak. Het is een zoektocht naar de antwoorden op deze en de vele zaken die eerst nog als onmogelijkheid op je pad komen waar ik van geniet. Ik weet nog dat ik als jong mens de Alchemist las, en daarna nog vele malen, en ook allerlei andere boeken over alchemie, gefascineerd door het concept. Ik beoog niet langer er een beter leven mee te krijgen, al zou dat een fijne bijwerking zijn. Maar ervaar met name de fascinatie die de zoektocht met zich mee brengt en daarin de ontdekkingen over de wereld die zoveel meer blijkt dan we met het blote oog kunnen zien.
De zoektocht die ons door het lijden steeds weer te erkennen en te ervaren bij een schoonheid brengt die alleen te ervaren is, en alle woorden die ik eraan geef zouden het tekort doen. Het is waar de grote dichters als Rumi over schreven, waar de musici over componeren en schilders vangen in schilderijen.
En terwijl ik schrijf komt de zon op
~Marieke
Reactie plaatsen
Reacties