Hoe we praten over sterven en de dood vertelt veel over hoe we de dood geplaatst hebben in de cultuur. De dood is iets waar we liever niet over praten, we ontwijken bewust of onbewust het thema. We hebben het leven dominant gemaakt. We hebben een focus op het jonge leven, op gezond leven op leven en alles wat dat jonge gezonde leven niet is, is een last die we moeten oplossen.
In ziekte en ouderdom hebben we veel winst behaald en door de medische wereld en wetenschap worden we vele malen ouder inmiddels en op deze manier kunnen we alles wat ons ideaal niet is handelbaar houden. Zo vechten we nu tegen ziekten, we bevechten ouderdom, moet iedereen zeker de 90 kunnen halen en ook in de laatste fase behouden we alle leven krampachtig vast tot de laatste snik. De dood is een medisch probleem geworden wat we niet op kunnen lossen en inmiddels zoeken we op vele manieren naar de oplossing.
Hierdoor is er een duistere kant ontstaan rondom sterven en de dood. Een kant die het onbespreekbaar maakt voor mensen die ermee te maken krijgen, die ons alle rituelen en handvaten ontnomen hebben om ermee te dealen. En dat maakt dat sterven en ziekte soms zeer eenzame situaties oplevert. Mensen die ziek zijn en sterven in instellingen zonder hun geliefden om hen heen. Die komen op bezoek en gaan dan weer, verder met hun volle levens.
Laten we stoppen te praten over de dood en sterven en ziekten alsof het zaken zijn die we op moeten lossen of moeten vermijden. Laten we stoppen te vechten en te winnen en falen als het over ziekte en sterven gaat.
De dood nodigt ons uit om het leven in al zijn volheid te leven, om te onderzoeken waar dit deel van het bestaan werkelijk om draait. Eindigheid nodigt uit om in beweging te komen voor waar je hart voor brand. De dood nodig uit te onderzoeken wie we werkelijk zijn en waar dit leven over gaat. De dood nodigt uit te leven voor wat wel klopt, en los te laten wat ons niet dient, de dood nodig uit betekenis te geven aan zaken. De dood nodigt moed uit, de moed om te leven inclusief de eindigheid ervan, en verder te zoeken dan enkel de eindigheid der dingen. De dood nodigt uit om niet langer concessies te maken en echt te gaan leven.
De dood is onvermijdelijk, voor ons allen. De dood nodigt je uit een relatie met hem of haar aan te gaan, je te verbinden met het gehele leven inclusief de eindigheid ervan, of een deel ervan, de dood nodigt uit te onderzoeken, te leven, lief te hebben.
De volgende keer dat het thema voorbij komt, ontwijk het dan niet maar open je ervoor, al is het maar een ietsiepietsie. En onderzoek wat het voor jou werkelijk betekent, of voor die ander.
En laat mij vooral weten wat jou bezig houd in dit thema, waar je handvaten zou willen hebben, wat jou zou ondersteunen in dit onderzoek, voor jezelf en voor de menen om je heen. En laten we zo een nieuw verhaal met elkaar creëren en daarmee een cultuur waarin mensen niet langer alleen ziek zijn en sterven in instellingen
~Marieke
Afbeelding van Lareafoto via Pixabay
Reactie plaatsen
Reacties