Domme Koe
Vier verschillende afdelingen en twee verschillende zorginstellingen deze week. De Verpleeghuiszorg somatiek, psychogeriatrie en de GGZ. Hoe dan? Hoe doe jij dit werk steeds op verschillende afdelingen vroeg een dochter van een oudere dame toen ik haar medicatie kwam brengen. Je kent niks en niemand en weet nergens de weg.....
'Ik werk met de grootst innerlijke glimlach die ik heb en breng een deel van die energie naar de mensen en de afdeling, de rest gebruik ik voor mezelf om me te voeden om zo de hele dag alles te moeten zoeken, alles moeten vragen en de bereidheid te ervaren steeds weer fouten te maken.' zo vertelde ik haar, en mezelf.
Het voelt als een verfrissende energie om die liefde en innerlijke glimlach steeds weer als anker te gebruiken en niet meer mee te gaan in de gekte en hectiek van de systemen die er nou eenmaal zijn. "Domme Koe!" Vanuit ogenschijnlijk niets wordt ik ineens uitgescholden. Jij hebt zeker nog nooit een naar bed bracht (op sien grunnings). Nee mevrouw, ik heb nog nooit zo iemand als u naar bed gebracht. Ze lacht alweer, nou dat kan je wel zien ja. Nou, hop domme koe, mn benen... innerlijke glimlach.
Een uur later stap ik op de fiets naar huis, het eerste deel is door het bos, overdag leuk, en nu echt werkelijk stikdonker, met een fiets licht en een zaklamp en een innerlijke glimlach.... en dan, is er licht... En eindelijk weekend
~Marieke
Reactie plaatsen
Reacties