Een vraag die ik steeds vaker krijg als ik kritisch schrijf over de zorg. Ergens is dat een verkijk die ik soms niet kan over zien, en dat is omdat ik dan veel gewerkt heb en meer in het systeem terecht gekomen ben. Van daaruit is het lastig om over de beperkingen die we ervaren binnen dat systeem heen te kijken. Als ik echter weer een paar dagen vrij ben, en mij bezig houd met het werk wat ik werkelijk wil gaan doen vorm te geven zie ik meer helder hoe ik de zorg zie.
Ergens zijn we afgedreven van de natuurlijke zorg die we voor elkaar hebben en ook voelen. We hebben een wereld gecreëerd waarin alles een rol krijgt. Zelf die natuurlijk zorgzaamheid voor elkaar heet tegenwoordig mantelzorg, vrijwilligerswerk en professionele zorg.
Je moet daarvoor of studeren, of op zijn minst trainingen volgen en betaald krijgen op welke manier dan ook. In een wereld waarin alles duurder wordt en we steeds meer moeten werken is dat niet zo gek ook, want werktijd is beter betaald dan zorg tijd. En het gaat ook tegen onze natuur in. De mens is van nature een zorgzaam wezen, kijk maar naar kindertjes die in hun spelen altijd zorgen, voor elkaar, voor de knuffels, of voor de lego poppetjes.
Op dit moment komt er meer en meer aandacht voor bijvoorbeeld positieve gezondheid en de sociale benadering. aan de ene kant een mooie ontwikkeling omdat het benaderingen zijn die meer aan die natuurlijke zorgzaamheid doen denken. Maar het blijven professionele benaderingen, en met de werkdruk die er momenteel is is dat een grote uitdaging zal ik je vertellen.
Ik zorg nu voor zoveel oma's, moeders, opa's en vaders van mensen die zoveel meer verdienen dan mijn poging ze sociaal te benaderen. Zij verdienen de natuurlijke zorg en aandacht van hun eigen netwerk zoals zij ooit zorgden voor hun broers en zussen, kinderen, ouders, buurkinderen, neven en nichtjes...
'Druk, druk, druk....' is het meest gehoorde antwoord als ik vraag hoe is het met je. En daar past de zorg voor een medemens maar slecht in omdat die uren geen geld opleveren, iets wat steeds meer nodig is als alles maar duurder blijft worden. En als we die drukke gestreste levens lijden (want leiden is het soms al niet meer) hebben we ook niet meer de energie voor die ander.
Dus, hoe zou ik het dan willen? Ik zou willen dat we natuurlijks zorg voor elkaar weer meer belangrijk maken. dat we weer meer uitademen, héhé... en wat is er dan werkelijk belangrijk. En dat we daar meer ruimte voor gaan maken. En ik weet hoe ingewikkeld dat is, en toch is dat de weg. Zorg is natuurlijk, niet professioneel! En er is professionele zorg, voor de dingen die wij niet kunnen van nature, zoals een katheter plaatsen, of begrijpen wat er gebeurt voor mensen met bepaalde ziekten.
Het is niet alleen de overheid of zorgverzekeraars die iets ander moeten doen (moeten ze ook hoor!) maar ook wij moeten voor onszelf bepalen hoe afhankelijk we willen zijn van en in dat systeem. Sommigen hebben geen keuze zei iemand gister. We hebben echter altijd een keuze, soms zijn ze lastig of ingewikkeld, en het is toch een keuze die we beter bewust maken met elkaar.
Wat mij betreft mag dit meer het gesprek gaan worden. Wat is de natuurlijks zorg die ik ervaar voor mijn medemens en hoe creëer ik ruimte in mijn leven om er te zijn voor die ander en hoe mag een ander er voor mij zijn als ik iets nodig heb.
~Marieke
Reactie plaatsen
Reacties
Al heel veel jaren ben ik betrokken bij terminale thuiszorgen.
En de dankbaarheid van de mensen, die ik mag begeleiden, laat mij zien, dat ik op het goede pad zit.
Echter, meer en meer kom ik de laatste 2 maanden tegen, dat ik niet ingeschakeld kan worden vanwege "papieren, certificaten, diploma's". Noem maar op.
Tot nu toe heb ik dit werk altijd professioneel kunnen doen, d.w.z. betaald, nu .......? ?