Het was op een geheime locatie ergens in Nederland dat we ontvangen werden in een kasteel op een prachtig landgoed. Waarom geheim? Nou anders wil iedereen naar dat prachtige kasteel komen.
Je kunt met een sangha tegenwoordig ook online samenkomen, en ik ben altijd onder de indruk van de mogelijkheden die dat biedt. En toch gaat er niets boven een Live ontmoeting en zo was het ook voor deze sangha. De dood is een kwetsbaar thema om in samen te komen, zeker als je besluit het dichtbij te halen en te onderzoeken. Onder het genot van een kop thee en een wonderschoon uitzicht in de lente zon genoten we van de stilte en de kennismaking met elkaar en het thema en hoe we die ieder op zijn manier ontdekken.
Mijn grootste inzicht van afgelopen tijd is dat ik niet in een project zit, maar dat dit gaat over wie ik ben. Ik ben een sterfelijk wezen op deze aarde en niets is meer zeker dan de dood. Dat maakt dat ik ook niet uit het project kan, er is geen escape. Ik kan het boek in de hoek gooien, de opdrachten niet doen, maar het maakt niet uit, ik zit erin inclusief alles wat ik erin tegen kom. En hoe ik daarmee om ga, is hoe ik en het leven met de dingen om ga.
En daar in de stilte deden we een verzachtingsmeditatie, en het ontroert me hoe veel er te ervaren is in de stilte, en hoeveel er nog te verzachten is, in mijn lichaam, in mijn houding en en hoe ik met mezelf en anderen omga. En dat wat verstrakt is in het licht komt.
Het zijn de gevolgen van angsten en frustraties. Angsten die te maken hebben met het leven zelf. Wat houd mij tegen, er zijn zo eindeloos veel overtuigingen. Ik ontvang ze met compassie en voel ook een verdriet over de gemiste mogelijkheden die er waren in het verleden doordat ik me tegen liet houden door die angsten en overtuigingen. Ze wijzen de richting voor de komende tijd. dat is waar dit thema over gaat voor mij.
Het onder ogen komen van de angst wordt in het boek opgeknipt in de angst voor het sterven, de angst voor de dood en de angst voor de angst. Angst kruipt soms zo subtiel ergens in, dat ik het soms in eerste instantie niet eens door heb. Toch zijn er zoveel angsten die mij belemmerd hebben voluit te leven, en wat ik merk in dit proces is dat als die angsten een naam krijgen, en soms ook een verhaal er iets loslaat en er een levenslust in mij ontwaakt die onwennig is. Soms zelfs beangstigend, en dan weet ik dat angst weer een achterdeurtje heeft gevonden.
Er zijn vele oefeningen en met name meditaties over dit thema, en tot nu toe merk ik de snelheid in mijn systeem die er nog niet aan kan en wil, die rust en stilte, er is veel te ervaren daar :) Wordt mijn uitdaging komende maand, verstillen, vertragen en zijn met wat er dan is. En angst, dat is een thema wat ik komende maand uit te pakken heb, en ik heb er ook wel zin in op een gekke manier. de barrières aan de kant zetten zodat er iets mogelijk is wat in potentie al aanwezig is, in dit besef komen er duizenden vlindertjes tot leven van binnen
~Marieke
Reactie plaatsen
Reacties